Bettina's  Keramiek

 

Onderstaand beeld heb ik gemaakt toen ik graag een een gezicht met de ogen dicht wilde proberen.

Tijdens het boetseren van het gezicht vond ik dat het een soort berusting uit straalde. Het deed me erg denken aan een lieve kennis van mij. Zij kreeg destijds de diagnose borstkanker en plots moest haar lijf een grote strijd aangaan.. Ze schreef hier hele bijzondere verhalen over. Tussen de woorden door las ik een bepaalde mate van acceptatie, liefde en vooral berusting. Ik vond, en vind dat nog steeds erg bijzonder. Haal verhalen liepen parallel aan mijn creatie en ik moest steeds aan haar denken. Toen het beeld bijna klaar was, was het voor mij die vrouw. Sterk, mooi, sereen.

​

Op een dag las ik een oproepje van haar: wie kent iemand die verhalen kan bundelen tot een boek?

Ik was bezig met het lijfje, en heb uiteindelijk een jas gemaakt met een kraag. Als je goed kijkt zie je dat de jas bladzijden heeft. Het is een boek...háár boek. Het is haar levensverhaal, dat ze als een jas met zich meedraagt. Ik heb het aan haar gegeven, want... het 'hoorde' bij haar.

Sindsdien staat dit, voor mij zeer bijzondere beeld, bij haar op de kast.